هدف از آماده سازی فنی ایجاد و بهبود مهارت های ورزشی است. هر مهارت ورزشی مطابق با قوانین یک ورزش خاص ، قوانین بیومکانیکی و امکانات حرکتی ورزشکار که از آن به عنوان تکنیک یاد می شود ، دارای روش مشخصی برای حل یک کار حرکتی (محتویات یک مهارت ورزشی) است. تنظیم خاص تکنیک توسط یک ورزشکار به سبک گفته می شود.
روش دستیابی به مهارت های حرکتی:
- مهارت های ورزشی بر اساس اطلاعات مربوط به محیط بیرونی و داخلی ورزشکار و سنتز آنها به یک تصویر پیچیده در مورد وضعیت (مهارت) حل می شود.
- ایجاد چنین تصویری بر اساس اطلاعات به دست آمده از حواس (بصری ، صوتی ، حرکتی و موقعیتی) انجام می شود.
- با تکرار ، موقعیت های درک شده به تدریج در الگوهای ادراک مربوطه ثابت می شوند.
- از طریق مسیرهای وابسته ، پرونده هایی با چنین اطلاعاتی به CNS منتقل می شوند و در آنجا بیشتر در فرآیندهای برنامه نویسی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند.
- در اینجا است که اساس عصبی برنامه مربوطه شکل گرفته است.
- این برنامه در حافظه مربوطه ذخیره می شود.
- برنامه راه حل منتخب توسط ساختارهای مربوطه تکانه های عصبی که فعالیتهای مربوطه را در عضلات اسکلتی ایجاد می کند ، اجرا می شود.
- به تدریج ، ساختارهای رفلکس های مشروط (کلیشه های حرکتی) به شکل حرکات حرکتی ایجاد می شوند.
- با تکرار ، این الگوهای در واحدهای مستقل عصبی-فیزیولوژیکی (پیرامون ادراک ، برنامه های راه حل های حرکتی) تشکیل می شوند.
- تا حدی ، آنها مستقل هستند و می توانند در واحدهای جدید ترکیب شوند.
مراحل آماده سازی فنی
فرایند یادگیری مهارت های حرکتی مبتنی بر یافته های نظری در یادگیری حرکتی است.
انجام هدف توسط:
- درک این تکنیک به عنوان وحدت ویژگی های داخلی و خارجی آن
- روش گام به گام دستیابی به آن
- تثبیت تکنیک
- مفهوم جامع (سازمان محتویات)
- فعالیت آگاهانه هم ورزشکار و هم مربی
روند یادگیری خطی و یکنواخت نیست. این یک فرآیند طولانی مدت نامحدود است.
در عمل ، مراحل زیر ظاهر می شود:
- دریل
- بهبود یافته
- پایدارسازی
دریل
- یادگیری اهداف نظم و انضباط ورزشی منتخب
- حفاری اصول فنی مهارتهای ورزشی مربوطه
این مرحله در محور زیر ادامه می یابد:
- مقدمه (قوانین ، احساس آب ، توپ و غیره)
- تعیین تکلیف (ورودی کاناپه، ورزشکار باید خود را با تصویر شناسایی کند)
- ایجاد تصویر
- تلاش های اولیه (تأیید تصویر در شرایط ساده شده)، تکرار ("تکرار بدون تکرار")
در حال بهبود
- تکنیک های سفت کردن، بهبود و تعدیل بعدی در تخصص خاص
- پیوند تدریجی تکنیک و الزامات آمادگی جسمانی و عملکردهای فیزیولوژیکی ورزشکار
- هدف تمرکز روی صحنه شکل دادن بیشتر به تصویر است
تمام اطلاعات در یک واحد تحلیلگر لوکوموتیو پیچیده که مخصوص ورزش است یکپارچه شده است. استحکام و بهبود از طریق تکرارهای پیچیده تمرینات مربوطه انجام می شود که منجر به اتوماسیون می شود. این مرحله عمدتاً به بهبود پارامترهای سینماتیک (زمان و مکان) و دینامیک (قدرت) سازه‌های حرکتی ادامه می‌دهد. تکنیک باید به تدریج با اساس تناسب اندام و تامین انرژی آن مرتبط شود.
هدف اصلی این مرحله از آماده سازی فنی، سفت کردن و تثبیت تکنیک نهایی است.
پایدارسازی
- استحکام و تثبیت مجموعه های مهارتی ورزشی به عنوان واحدهایی که آماده مشارکت در برنامه های فعالیت های رقابتی ورزشکار هستند.
- اتصال متقابل، ترکیب و تنظیم این واحدها با سخت ترین شرایطی که تحت آن فعالیت ورزشی انجام می شود.
- تلاش برای استحکام و تثبیت منجر به یکپارچگی عمیق تر، تکنیک، تناسب اندام، روان و تاکتیک ها در واحدهای بسیار کاربردی می شود.
ماهیت تکنیک تثبیت در این مرحله در اتوماسیون ساختارهای مربوطه و اقدامات ساختارهای مهارتی و تطبیق مستمر آنها با شرایط رقابت نهفته است.
روش های آماده سازی فنی:
- روش ها: تحلیلی، تحلیلی-سنتتیکی، غلظتی، پراکندگی.
- رویه ها: کل، از کل به جزء، از جزء به کل.
آمادگی تاکتیکی
لازم است بین دو اصطلاح تفاوت قائل شد:
- استراتژی به عنوان یک برنامه از پیش آماده شده از اقدامات در یک رقابت خاص درک می شود
- برنامه با نکات استراتژی کلیدی تعریف می شود (نقاطی در رقابت زمانی که ورزشکار طبق استراتژی داده شده در شرایط به اصطلاح متضاد تصمیم می گیرد)
- تاکتیک بیشتر تحلیل می‌کند و راه‌حل‌های احتمالی موقعیت‌های رقابت فردی (موقعیت‌های متضاد) را نشان می‌دهد.
- بر اجرای عملی این موقعیت ها در طرح (استراتژی) معین تمرکز دارد.
- تاکتیک (انفرادی، گروهی، تیمی، تهاجمی، دفاعی)
اجرای اقدامات تاکتیکی در محور زیر انجام می شود:
- ادراک و تجزیه و تحلیل (وقوع وضعیت - تشخیص وضعیت - تجزیه و تحلیل وضعیت)
- راه حل ذهنی (پیشنهاد راه حل - انتخاب انفجار)
- راه حل حرکت (اجرای راه حل ، بازخورد)
تاکتیک ها در شرایط رقابت که با شرایط مشخص می شوند حل می شود.
ما می توانیم بین دو نوع شرایط تمایز قائل شویم:
- ثابت (زمین ورزشی ، منطقه ورزشی ، تجهیزات و غیره)
- در حال تغییر (داور ، مخاطب ، مسیر ، گزاف گویی توپ و غیره)
حفاری مهارتهای تاکتیکی
مهارت های تاکتیکی به عنوان روشهای خاص یا مدل های راه حل های شرایط رقابت به دست آمده توسط آموزش درک می شوند.
دستیابی به مهارتهای تاکتیکی پیش فرض تأثیرگذاری بر ورزشکار:
- ادراک (فضا ، ریتم ، اشیاء)
- تفکر و تصمیم گیری (تجزیه و تحلیل ، سنتز ، تعمیم ، راه حل های بصری-راه حل های خارج از محدوده ادراک)
- دانش (قوانین ، سازماندهی رفتار جنگی ورزشی ، اصول اقدامات تاکتیکی در موقعیت های خاص ، دانش استراتژی)
- تجربه (حافظه ، پیش بینی)
اصول مهارت های تاکتیکی حفاری:
- مهارت های تاکتیکی از نزدیک با تکنیک ارتباط دارد
- یک راه حل خاص برای هر وضعیت رقابت وجود دارد
- پیشینه نظری (الگوریتم ها ، الگوهای) باید قبل از حفاری خود به دست آید
- راه حل برای وضعیت هنگام حفاری را پیشنهاد دهید و شاید به ورزشکاران اجازه دهید تا در مورد آن بحث کنند
- در ابتدا ، بدون فشار دادن ، افزایش مقاومت و فشار (زمان ، فضا ، خستگی) پس از رسیدگی به قطعات جداگانه تدریس کنید
- مهارت های گروهی (الگوهای بازی قدرت) باید به روش تحلیلی (به صورت جفت یا گروه های سه نفره) تمرین شود
- ترجیح داده می شود که تعداد کمتری از موقعیت ها را با کیفیت بهتر حل کنید
- تنظیم وضعیت به شرایط رقابت مورد انتظار
حل شرایط رقابت
هنگام ایجاد برنامه استراتژی ، به موارد زیر توجه کنید:
- هدف رقابت ،
- قدرت رقیب
- استراتژی رقیب
- قدرت خود
- اطلاعات مربوط به محیط و شرایط
حل موقعیت های عملی مبتنی بر سطح آماده سازی در طول آموزش و میزان نامشخص بودن آنها است (یعنی آنها را نمی توان از قبل تهیه کرد)
ما بین:
- الگوریتم سازی (موقعیت های استاندارد I.) ورزشکار از چندین راه حل از پیش شروع شده (گزینه های A ، B ، C) انتخاب می کند. نامشخص بودن متوسط.
- الگوهای (موقعیت های استاندارد دوم.) همه می دانند در یک وضعیت معین ، من و سایر هم تیمی ها (به عنوان مثال ضربه آزاد مستقیم ، ترکیب فشرده ، خدمات در والیبال. حداقل نامحدود بودن.
- راه حل فوری آماده نشده بداهه ساخته شده است. خلاقیت از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. عدم قطعیت بالا
آمادگی روانی
هدف از آمادگی روانشناختی استفاده از یافته های روانشناختی برای افزایش کارایی سایر مولفه های تمرینی ورزشی و تثبیت کارایی در سطحی برابر با سطح تمرین اکتسابی است. به عبارت دیگر، سعی در به حداقل رساندن تأثیرات منفی ذهنی و در عین حال تأثیر مثبت بر روان ورزشکاران برای دستیابی به کارایی ورزشی بالا دارد.
رویکرد آمادگی روانشناختی به موارد زیر می پردازد:
- آموزش مدل
- تنظیم حالات روانی فعلی
- تنظیم روابط بین فردی
- تاثیرگذاری بر شخصیت یک ورزشکار
آموزش مدل
نقطه شروع آموزش الگو، دانش نظری فرآیند سازگاری از دیدگاه روانشناسی است. محرک های سازگاری با تأثیرات موقعیتی نشان داده می شوند که با تأثیرات روان زا بر فعالیت ورزشکار تأثیر منفی می گذارد.
آنچه در ادامه می‌آید این است که لازم است «مدل‌های» موقعیت‌های مسابقه در تمرین گنجانده شود. مربی موظف است مانند یک بازیگر یا کارگردان مبتکر، خلاق باشد و بتواند به طور قانع کننده ای بر کارآموزان خود تأثیر بگذارد که از طرف دیگر باید در طول آموزش مدل با پذیرش قوانین مدل همکاری کنند. نمونه‌ای از تمرینات مدل می‌تواند تکرار پایان‌های ست در والیبال تحت فشار ذهنی باشد، زمانی که امتیاز نامطلوب باشد.
مقررات حالات ذهنی فعلی
حالات روانی فعلی را می توان به پیش از شروع، مسابقه و پس از مسابقه تقسیم کرد.
حالت های قبل از شروع - زمانی ظاهر می شوند که ورزشکار متوجه شرکت در یک مسابقه مهم شود. این حالت ها به تدریج به حالت های رقابتی تبدیل می شوند.
حالت‌های پس از مسابقه - با ارزیابی ذهنی دوره مسابقه برانگیخته می‌شوند و می‌توانند چندین ساعت طول بکشند. نقطه شروع برای تنظیم چنین حالت هایی، یافته های مربوط به سطح فعال سازی ورزشکاران است (به فصل 3 مراجعه کنید).
با توجه به سطح فعال سازی و جهت آن:
- سطح بیش از حد فعال سازی (تب شروع) - منفی (ناراحتی های بد)، مثبت (جنگ های مشتاق)
- سطح پایین فعال سازی (بی تفاوتی شروع، بی تفاوتی، بی تفاوتی)
کشورهای پس از مسابقه از موفقیت یا شکست منشأ می گیرند. شکست باعث افسردگی، تظاهرات روان رنجور، تسلیم شدن، ناامیدی می شود.
ابزارهای مقررات را می توان برای گروه هایی که هدفشان را دنبال می کنند تقسیم کرد:
- کاهش فعال سازی
- افزایش فعال سازی
- کاهش تجربه منفی از شکست
- از بین بردن اثرات روانی خستگی
به معنای خاص انتخاب یک امر خاص و تا حد معینی فردی است.
تنظیم روابط بین فردی
در یک تیم ورزشی، دو نوع روابط اساسی بین ورزشکاران وجود دارد: رقابت و همکاری. هر دوی اینها باید در حد مطلوبی در تیم حضور داشته باشند. اگر رقابت بر همکاری غلبه کند، رقابت در تیم وجود دارد که بر همکاری تأثیر می گذارد (مشکل چند فرد). سطح بالای همکاری بدون رقابت معمولاً منجر به خیرخواهی عمومی می شود که منجر به از دست دادن انگیزه می شود.
