فروپاشی بازار سهام و استهلاک نرخ ارز: بعدی برای چین چیست؟

دو قسمت از وحشت در بازارهای مالی چین بیش از یک ماه از بین رفته است: فروپاشی بازار سهام و فقط اخیراً یک استهلاک Renminbi (RMB) که توسط بانک مردم چین (PBOC) مهندسی شده است. این یادداشت آنچه را که تاکنون اتفاق افتاده است بررسی می کند و عواقب احتمالی را بررسی می کند.

خلاصه

در این مقاله ، فروپاشی اخیر بازار سهام چین و اقدامات انجام شده توسط مقامات چینی برای پیشبرد آن و همچنین پیامدهای احتمالی اقدامات آن مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین تصمیم اخیر بانک مردم چین (PBOC) مبنی بر قرار دادن Renminbi (RMB) را در مسیر استهلاک در تلاش برای انعطاف پذیری با نرخ ارز بیشتر و بازیابی رقابت خارجی برای اقتصادی که به سرعت در حال کاهش است ، بررسی می کند.

تحلیل و بررسی

(1) فروپاشی بازار سهام: چه چیزی را از آن و پیامدهای احتمالی آن بخوانید

گاو نر و نیم تنه: آنچه تاکنون اتفاق افتاده است

این سه هفته مداخله بی سابقه دولت را به خود اختصاص داده است ، اما مقامات چینی سرانجام موفق به تسخیر وحشی ترین بازار سهام جهان شدند. پس از هشت سال خرس ، بورس اوراق بهادار چین پاییز گذشته در برابر پس زمینه یک چرخه تسکین جدید معرفی شده توسط بانک مردم چین (PBOC) ، که رسماً در نوامبر 2014 آغاز شد ، شروع به تجمع کرد.-بازار محور ، PBOC با کاهش شرایط اعتبار حاشیه ، تأمین اعتبار بازار سهام را ارتقا داد.

چرا بازار گاو نر وجود داشت؟

تجمع بازار سهام به وضوح توسط دولت چین حمایت مالی شد. این همه با اعلامیه گسترده ای از سهام سهام شانگهای-هنگ کنگ در سال گذشته و برنامه برای تعداد زیادی از IPO های پس از دادخواست آغاز شد. دلیل اصلی فشار آوردن به بازار سهام در آن زمان این بود که بانک ها و شرکت های چینی پس از عصری از اعمال بیش از حد ، به یک مکان برای جمع آوری سهام نیاز داشتند و نه شانگهای و نه بازارهای سهام هنگ کنگ پس از سالها بازار خرس به خوبی قرار نگرفتند.

نیاز به شرکت ها و بانک های چینی برای بهره مندی از حقوق صاحبان سهام تازه نمی تواند دست کم گرفته شود. از یک طرف ، بدهی شرکت ها از سطح 2005 شش بار رشد کرده است (شکل 1 را ببینید). از طرف دیگر ، بانک های چینی نه تنها به شدت در معرض این شرکت ها قرار می گیرند ، که هنوز منبع اصلی مالی آنها هستند ، بلکه به دولت های محلی نیز هستند که وام آنها از بانک ها تحت یک برنامه آزمایشی شروع به بازسازی می کند تا وام های اوراق قرضه را تغییر دهد ،که در هر مورد - همچنان توسط بانک ها برگزار می شود. برای کوتاه کردن یک داستان طولانی ، دولت های چین برای انتقال بخشی از هزینه تمیز کردن ترازنامه شرکت های خود و بانک ها به یک بورس گاو نر نیاز داشتند. همچنین مثبت بود که سهام Connect به جمع آوری پول بیشتر در خارج از چین کمک می کند.

اقدامات کلیدی برای حمایت از بازار صعودی از طریق کاهش چندگانه نرخ بهره و همچنین نسبت ذخایر الزامی از سوی PBoC انجام شد. همه این‌ها شرکت‌ها را تشویق کرد تا IPO‌ها را به بازار بیاورند و بدهی‌ها را برای معاوضه سهام انجام دهند، اما به شرکت‌ها و بانک‌های چینی نیز اجازه داد تا با وجود نقدینگی فراوان به اهرم‌های مالی ادامه دهند. به عبارت دیگر، از آنجایی که غیر از این نمی‌توانست باشد، تسهیل پولی به جای کمک به چین برای اهرم‌زدایی، فقط به قرار دادن چوب بیشتر در آتش کمک کرده است. تقاضا برای سهام به دو دلیل به راحتی انجام شد: بازار املاک و مستغلات دیگر محلی برای سودهای سریع نبود و سیاست های پولی تسهیل شده، کسب بازده مناسب از پول را نه تنها در بخش بانکی رسمی بلکه دربانکداری سایه

در نتیجه، بازار سهام شانگهای با نزدیک به 60 درصد افزایش بین ژانویه و ژوئن 2015 سر به فلک کشید (نگاه کنید به شکل 2).

در هفته سوم ژوئن، اوضاع بدتر شد تا اینکه در 4 ژوئیه به سرعت در یک فروش چشمگیر به پایان رسید. محرک در واقع اعلامیه تنظیم‌کننده اوراق بهادار چین بود که شرکت‌های کارگزاری را از ارائه منابع مالی حاشیه‌ای تنظیم‌نشده به سرمایه‌گذاران منع می‌کند. بدتر از همه، این اعلامیه زمانی منتشر شد که سرمایه گذاران به دنبال شک و تردید در مورد تسهیل بیشتر از PBoC به سمت سود گرفتن روی آوردند. این یک شوک برای سیستم بیش از آن چیزی بود که بتوان تصور کرد زیرا تامین مالی حاشیه در چین بسیار بزرگتر از جاهای دیگر است (حدود 5 تا 6 درصد ارزش بازار و 12 درصد سهام شناور). از آنجایی که فروش در طی چند روز ادامه داشت، یک عقب‌نشینی گسترده‌تر از معاملات حاشیه همراه با فراخوان‌های حاشیه وجود داشت که برخی از سرمایه‌گذاران را مجبور به فروش دارایی‌های خود کرد. وضعیت به سرعت رو به وخامت گذاشت به طوری که یک سوم سرمایه بازار سهام چین، معادل یک چهارم تولید ناخالص داخلی این کشور، از بین رفت.

مقامات چینی برای مهار بازار سهام چه کرده اند؟

تردیدی وجود ندارد که مقامات چینی تهاجمی ترین و سریع ترین مداخله در بازار سهام در تاریخ جهان را انجام داده اند. اقدامات انجام شده را می توان به دو نوع طبقه بندی کرد: اول، تزریق نقدینگی هر چه بیشتر به سیستم. و ثانیاً کاهش بازار به حداقل ممکن تا مداخله مؤثرتر باشد.

در مورد مداخله نقدینگی، PBoC اولین کسی بود که با حذف نسبت وام به سپرده در 24 ژوئن و سپس کاهش انتخابی نرخ بهره و ذخایر الزامی در 27 ژوئن اقدام کرد. بلافاصله پس از آن، در 29 ژوئن، صندوق بازنشستگی کشوری مجاز به خرید سهم بیشتری از سهام شد. در 5 ژوئیه، در حالی که بازار سهام به نزول ادامه داد، کارگزاران اعلام کردند که 19 میلیارد دلار برای افزایش قیمت سهام تا زمانی که شاخص شانگهای SE به 4. 500 واحد برسد، اختصاص خواهند داد. در 8 ژوئیه به بیمه‌گران آزادی بیشتری برای خرید سهام داده شد و شرکت تامین مالی چین (CSFC) - یک شرکت نسبتاً ناشناخته تا آن زمان - شروع به خرید سهام، به‌ویژه از شرکت‌های کوچکتر کرد. گویی این اقدامات برای تزریق نقدینگی کافی نبود، یک طرح عظیم حمایت از سهام - که توسط CSFC اجرا می‌شود و ارزش آن به 483 میلیارد دلار آمریکا می‌رسد - در 20 جولای اعلام شد. فقط برای در نظر گرفتن این رقم، به 200 واحد پایه در کاهش ذخایر مورد نیاز برای ریختن این مقدار نقدینگی به سیستم نیاز است. همچنین بیش از نیمی از چیزی است که دولت ایالات متحده برای برنامه امداد دارایی های مشکل دار در سال 2008 برای افزایش سطح سرمایه بانک ها و نجات موسسات بیمار در نظر گرفته بود.

نوع دوم اقدامات، با هدف کاهش اندازه بازار، شامل خروج بیش از 1000 شرکت از بازارهای مختلف سهام چین (حدود نیمی از کل سرمایه بازار سهام آن) از 5 جولای به بعد است. همچنین در 5 ژوئیه، 28 IPOS در لیست انتظار لغو شد. در همان زمان، سرمایه‌گذاران خارجی مجاز به فروش کوتاه‌مدت نبودند و از مدیران شرکت‌های چینی خواسته شد که سهام خود را تخلیه نکنند.

با چنین اقدامات شدید، جای تعجب نیست که شاخص ترکیبی شانگهای حدود 14 درصد از پایین ترین حد خود بازگشت به بالای 4000 واحد در 21 جولای. به همین ترتیب، نوسانات نیز به سطح پیش از فروش کاهش یافت.

اینکه اکنون بازار سهام آرام است را نباید به گونه ای تفسیر کرد که گویی همه مشکلات از بین رفته است. حتی به نظر می رسد که این فروش به عنوان یک عجله ناگهانی است که نشان دهنده میزان ضعفی است که بر اقتصاد چین تأثیر می گذارد. در واقع، اقتصاد به وضوح بسیار کمتر از نرخ رشد رسمی 7 درصدی سه ماهه دوم سال 2015 کاهش می یابد و در عین حال، به اهرم خود ادامه می دهد.

مهم است که با جدا کردن خود از سطح شاخص ترکیبی شانگهای و نگاه کردن به آینده، در مورد پیامدهای بالقوه این فروش فکر کنیم.

برخی از افکار در مورد عواقب احتمالی

اول، شرکت‌هایی که به بازار سهام دسترسی داشتند یا روی عرضه اولیه سهام حساب می‌کردند، باید منابع مالی خود را در جای دیگری پیدا کنند. نیاز به تامین مالی بیشتر اوراق قرضه و بانکی است. به نظر نمی رسد بانکداری سایه به راحتی در دسترس باشد، زیرا به سطوح رشدی مشابه سایر بخش های بانکی کاهش یافته است، بنابراین اکنون برای شرکت ها دشوارتر است که فضای مالی جدیدی در آنجا پیدا کنند. این بدان معناست که اهرم شرکت به افزایش ادامه خواهد داد و ممکن است برخی از نکول های انتخابی وجود داشته باشد زیرا اقتصاد ضعیف باقی می ماند و شانس خوبی برای وخامت بیشتر آن وجود دارد. بخش هایی که در معرض خطر بالاتری هستند، بخش هایی هستند که ظرفیت مازاد زیادی دارند، مانند زغال سنگ، فولاد، کشتی سازی و تجارت کالا.

ثانیاً، بانک‌ها برای بهره‌برداری از سهام (غیر از رشد ارگانیک) با سرعت مورد نیاز برای حفظ منابع مالی نقدی و شرکت‌های دارای محدودیت سهام، با مشکل مواجه خواهند شد. بنابراین، در برخی مواقع، دولت مرکزی ممکن است نیاز به افزایش سرمایه بانک ها داشته باشد.

ثالثاً، با وجود تسهیلات پولی (از طریق اقدامات متعارف و غیرمتعارف همانطور که در بالا توضیح داده شد)، اهرم های اضافی شرکت ها را وادار می کند قبل از سرمایه گذاری جدید دو بار فکر کنند، که به رشد اقتصادی کمکی نمی کند. فراتر از محدودیت های تامین مالی، شوک اطمینان ناشی از سقوط بازار سهام هم برای سرمایه گذاران (از جمله خانوارها) و هم برای وام گیرندگان (شرکت های سرمایه گذاری شده در بازار سهام) باید تلفات بیشتری را بر اقتصاد وارد کند.

سرانجام ، و از همه مهمتر ، از طرف مالی ، شرایط بسیار آرام است و در آینده نزدیک همچنان به این نتیجه می رسد زیرا مقامات چینی در این زمان از کندی ناگهانی اقتصادی وحشت دارند. دولت های محلی با اقدامات جدید گسترده ای که در RMB600 میلیون اوراق قرضه جدید صادر شده در ماه مه منعکس شده است ، باز می گردند. دومین مبادله بدهی برای یک تریلیون RMB1 اضافی نیز درب پروژه های جدید را باز می کند. چنین تسکین مالی به رشد کمک می کند اما فقط از آنجا که بازگشت به چنین سرمایه گذاری گسترده دیگر نمی تواند به اندازه بالا باشد. در حقیقت ، سرمایه گذاری به تولید ناخالص داخلی در سال 2014 نزدیک به 49 ٪ بود. علاوه بر این ، بسیاری از اقدامات (به ویژه برنامه پشتیبانی سهام 483 میلیارد دلاری آمریکا از طریق یک شرکت اوراق بهادار چین) همچنین باید کسری مالی دولت مرکزی را افزایش دهد (در صورت صحیحگزارش شده)علاوه بر این ، بخشی از بار بدهی دولت محلی از طریق ابتکار مبادله بدهی به دولت مرکزی منتقل می شود ، بنابراین شکی نیست که بدهی دولت مرکزی افزایش می یابد. افزایش مالیات باید در شرایط فعلی رد شود.

به طور خلاصه ، شرکت ها نه تنها بسیار بیشتر از آنها استفاده می کنند ، بلکه بخش دولتی نیز از جمله دولت مرکزی نیز به طور کلی. طبق گفته موسسه جهانی مک کینزی ، کل بدهی چین نزدیک به 300 ٪ تولید ناخالص داخلی است ، بنابراین با توجه به اقدامات انجام شده برای فروش سهام بورس ، فقط می تواند بدتر شود. در این مورد ، بدیهی است که می دانیم تأثیر بر اقتصاد چه تاثیری خواهد داشت ، اما درک این نکته حائز اهمیت است ، حتی اگر اوضاع تثبیت شود ، حداقل یک درصد می تواند از نرخ رشد چین برای سال 2015 تراشیده شود. خسارت در بخش مالی ، کارگزاری های امنیتی و بانک ها خواهد بود ، که خود می تواند در حال حاضر یک درصد کاهش رشد را در سال جاری به خود اختصاص دهد (بیشتر اگر در نظر گرفته شود که بازار سهام رونق بیش از نیمی از درصد به رشد اضافه کرده استسه ماهه اول سال 2015). این فقط می تواند نقطه شروع باشد به گونه ای که باید هدف خود را کاهش دهیم تا رشد بیشتر تولید ناخالص داخلی را کاهش دهیم ، مگر اینکه دولت مجدداً هیولا دیگری از امثال بسته محرک مالی 2008-09 را دوباره مهندسی کند. با این حال ، فراموش نکنید که این فقط یک کمک کوتاه مدت برای مسائل بلند مدت چین خواهد بود.

(2) استهلاک نرخ ارز دشوار و آنچه انتظار دارد

تاکنون چه اتفاقی افتاده است و چرا؟

PBOC دیروز بازارها را با بالا بردن نرخ ثابت روزان ه-CNY ایالات متحده 1. 9 ٪ شگفت زده کرد و باعث کاهش استهلاک 1. 8 ٪ RMB در برابر دلار آمریکا شد-بزرگترین حرکت یک روزه ارز از ژوئیه 2005 هنگامی که پکن برای اولین بار نرخ ارز را شروع کرداصلا ح-بازار در واقع می دانست که RMB بیش از حد مورد استقبال قرار گرفته است ، همانطور که با نرخ نقطه ای نشان داده شده است که به طور مداوم بالاتر از اصلاحات برای مدتی است. امروز ، PBOC موفق شد کسانی را که معتقد بودند دیروز یک عمل یک طرفه است ، همانطور که توسط خود PBOC پیشنهاد شده است ، غافلگیر کند. با بلند کردن مجدد روزانه 1. 6 ٪ امروز ، PBOC اساساً اعلام کرد که از سهم سازندگان بازار FX برای رفع استفاده می کند. از قضا ، روز بعد از مداخله سنگین توسط نیروهای PBOC و متفقین بسته می شود تا از سرعت زیاد RMB جلوگیری شود.

به نظر می رسد که قوانین بازی اکنون واضح تر است به طوری که PBOC قبل از تنظیم روزانه ، نمای بازار را به خود اختصاص می دهد. همانطور که امروز با مداخله گسترده PBOC برای نگه داشتن مبادله در یک سطح مستهلک اما قابل کنترل متوجه می شویم ، این به سادگی نخواهد بود. در حقیقت ، این دیدگاه که PBOC اکنون-پس از سالهای زیادی از کنترل نرخ ارز-تبدیل به یک قیمتی در بازار فارکس برای دستیابی به وضعیت ارز ذخیره می شود ، احتمالاً بسیار ساده لوحانه است. اگر این هدف بود ، PBOC خیلی بهتر می توانست باند نرخ ارز را گسترش دهد ، همانطور که در ابتدا در 24 ژوئیه اعلام می شد و هرگز واقعاً چنین نکرد. یک گروه وسیع تر به بازار اجازه می داد RMB را به مقدار ارزان تر "تعادل" خود بدون چنین اشاره ای قوی از PBOC (با تغییر ناگهانی در رفع) منتقل کند. به نظر می رسد که این تغییر ناگهانی در برنامه و داده های بسیار منفی که در طی چند روز گذشته داشته ایم نشان می دهد که دلیل اصلی چنین اقدامی حمایت از اقتصاد پرچمدار است.

آنها برای PBOC پیش می روند

در شرایط فعلی ، PBOC باید تعادل برقرار کند تا بتواند به اندازه کافی از استهلاک بدون بی ثبات کردن بازارها برخوردار شود و در نتیجه ، جلوگیری از خروج از سرمایه های گسترده.

رقابت از دست رفته چین بسیار گسترده است. تضعیف یورو و ین بخش خوبی از آن را توضیح می دهد که توسط 25 ٪ قدردانی مؤثر از RMB در سال گذشته نشان داده شده است ، که اساساً با آغاز بازار گاو نر دلار آمریکا همزمان است. با این حال ، هنگام در نظر گرفتن تورم بالاتر چین در مقایسه با شرکای تجاری خود ، اوضاع حتی بدتر است. مهم نیست که تورم چین چقدر پایین باشد ، سایر شرکای اصلی تجارت ، به ویژه اروپا و ژاپن حتی نرخ پایین تری دارند. به همین دلیل است که نرخ ارز مؤثر واقعی چین از ابتدای سال 2015 بیش از 30 ٪ قدردانی کرده است. سرانجام ، افزایش دستمزد ، نان و کره هزینه های تولید ، با وجود تورم بسیار پایین ، حدود 10 ٪ در حدود 10 ٪ در حال معلق بوده است. محیط.

از طرف دیگر ، جریان های سرمایه نیز گسترده بوده است. هر دو خروجی ضبط شده و بدون ثبت نشده در سه ماهه اول سال 2015 ، با حدود 200 میلیارد دلار به اوج رسیدند. به طور کلی ، صرف نظر از مازاد در حساب جاری و همچنین جریان خالص خالص هنوز هم از سرمایه گذاری مستقیم خارجی ، چین هنوز 345 میلیارد دلار ذخایر در یک سال (از ژوئن 2014 تا ژوئن 2015) و به اندازه 42. 5 میلیارد دلار فقط در آن از دست داد. جولای. کاملاً واضح است که جریان سرمایه یک نگرانی مهم برای PBOC است که امکان استهلاک قابل توجهی از RMB را فراهم می کند.

سرانجام ، کاملاً واضح است که مهندسی یک استهلاک متوسط اما هنوز هم مرتبط است اما دستیابی به آن دشوار خواهد بود و بسیاری از خطرات هنوز هم در پیش است. برای به حداقل رساندن ریسک ، PBOC همچنان نقدینگی کافی را به سیستم ارائه می دهد و احتمالاً جریان سرمایه را حتی بیشتر محدود می کند.

نتیجه

در نیمه دوم سال 2015 احتمالاً در چین به عنوان یکی از بدترین ها در زمان های اخیر به یاد خواهد آمد. نه تنها بورس اوراق بهادار فروپاشی کرده است بلکه ممکن است استهلاک مهندسی همانطور که انتظار می رود نتیجه نگیرد. در عین حال ، اقتصاد بدون در نظر گرفتن محرک عظیم پولی ، ضعف خود را نشان می دهد. هر دو بازار باید با دقت تماشا شوند ، همانطور که عواقب آن برای سایر نقاط جهان خواهد بود.

Alicia García-Herrero پژوهشگر ارشد در موسسه سلطنتی Elcano |aligarciaherrer